donderdag, augustus 03, 2006

Margit



Vandaag is het precies vijf jaar geleden dat een lieve, mooie, jonge vrouw verongelukte door een vrachtwagen op de Dam. Ik heb haar ruim vijftien jaar gekend en zien opgroeien van jong meisje tot jonge vrouw van 27. Een week voor het ongeluk heb ik haar nog gezien en kort gesproken. De afgelopen jaren is er geen week voorbij gegaan of ik dacht aan haar. Dat komt door de foto in de keuken en door haar oude poppenwagentje waar mijn dochtertje Aaf nog graag mee speelt. Ook hebben mijn kinderen -Mees en Aaf- beiden in hetzelfde rieten babywiegje gelegen als Margit en haar broer. Dat wiegje mochten we lenen van hun ouders, voor de voortzetting, de traditie, de verbondenheid tussen vooral Elle en de familie.

Ik heb Margit zien opgroeien, zonder haar echt goed gekend te hebben. Ik denk terug aan de gezellige en sfeervolle kerstdiners bij haar ouders. Met na afloop veel gezang en gelach rondom de piano. Ik sprak met Margit over muziek en over onze gezamenlijke liefde voor soulzangers en zangeressen. Margit kon zelf goed zingen. Toen Margit net een tiener werd hebben Elle en ik haar met haar broertje meegenomen naar haar eerste popconcert. Een optreden van Prince in de Kuip.

Elle heeft vroeger op Margit gepast en toen onze Mees werd geboren heeft Margit dat ook gedaan voor ons. Zo zagen we haar nog een paar keer per jaar. Want Margit ging op in haar vrienden- en vriendinnenclub. Altijd vrolijk, stralend, dol op haar familie, en het leek alsof ze maar niet volwassen wilde worden.

Arme, lieve Margit. Op zaterdagochtend gebeurde het en de weken er na waren één en al verslagenheid en ongeloof. En dan heb je inmiddels zelf ook kinderen. Hoe kon en kan het gebeuren.

Het is inmiddels vijf jaar geleden, maar Margit zie ik nog springlevend voor me.

Ze blijft voor altijd in mijn hart en voor altijd jong.

-

Er is een website over Margit die je hier kan bekijken.

http://www.margitwidlund.nl/home.asp

3 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Altijd erg verdrietig, ook al ken je de persoon in kwestie niet.

04 augustus, 2006 13:33  
Blogger MobyDirk said...

Het ongeluk had wel een vervolg.

Hoogstwaarschijnlijk is Margit verongelukt door het ontbreken van een dodehoekspiegel bij de vrachtwagen. Haar moeder -Christa-heeft de media gezocht en met behulp van bevriende schrijvers is het haar gelukt om de minister te bewegen om de dodehoekspiegel vervroegd, verplicht te stellen.

En op de Dam ligt een kleine steen ter nagedachtenis aan Margit.

04 augustus, 2006 19:21  
Blogger MobyDirk said...

In het verliezen van een kind bestaan geen gradaties in ongeluk en verdriet. Bij de dood van Margit leefde ik erg mee met het verdriet van haar directe familie. Ik kende haar ouders eerst als oudere mensen met opgroeiende kinderen. Maar later kreeg ik zelf kinderen. En bij de dood van Margit realiseerde ik me dat ik op andere voet met oudere ouders met kinderen was komen te staan: ik had ook kinderen, was ook een ouder en kan ze verliezen. Alleen kan je daar niet altijd aan denken. Ik probeer er zelfs nooit aan te denken. Altijd die latente angsten.

Een zus en dochter verliezen, zomaar, omdat ze niet meer wakker wordt. Dat moet ook een enorme klap zijn.

04 augustus, 2006 22:35  

Een reactie posten

<< Home