The Stones are in Town

Vanmiddag half drie, een vrouw van middelbare leeftijd,
met mobieltje:

- Ja, ik sta hier bij het Amstel Hotel. Ze kunnen ieder
moment naar buiten komen. Ja. Er staan auto's klaar
voor de ingang. Was het gisteren of treden ze vanavond
op? Ik weet het niet. Morgen pas. Ik ga hangen, want
ze kunnen er ieder moment aankomen. Doeg.

Er stonden vanmiddag ruim honderd mensen voor het
Amstel Hotel omdat de Stones komen optreden in
de Arena. Er zijn nog kaarten te koop.

Het is altijd een vrolijke boel voor het Amstel als de
Stones in het land zijn. Veel twintigers en mannen en
vrouwen op leeftijd met spijkerjasjes met Stones-emblemen.
Allemaal met een fototoestel (behalve ik, maar dat komt
nog), platenhoezen in de hand of andere parafernalia en dikke
viltstiften. Allemaal op jacht naar een foto of een handtekening.

Ik heb ook een handtekening, van Keith Richards.
Gescoord toen de Stones jaren terug in Paradiso
optraden. Ik woonde toen vlakbij Het Amstel Hotel
en ging af en toe kijken. Niet eens zozeer voor The
Stones, maar voor de toeschouwers en de sfeer.

Er staat een luxewagen klaar voor de ingang, de
beveiliging komt in beweging. De mensen moeten
een stukje naar achteren. En dan gaat het snel.

-klik-klik-klik-

De vrouw met het mobieltje vraagt wie er instapt.
Het is Ron Wood.

De rest van de Stones blijven voorlopig binnen.
Het begint te regenen en ik ga via een omweg van
de Albert Heijn naar huis.